The Lumineers

10 juni, op mijn verjaardag, kreeg ik kaartjes voor het concert van the Lumineers. Ik weet nog dat ik Danique smste dat we er samen heen zouden gaan en zij antwoordde: "dacht het niet, suus, ik heb helemaal geen geld". Ze was zo blij toen ik zei dat het voor mijn verjaardag was:)

Anyway

Om 17:00 reden we weg, op naar Amsterdam, cd aan om in de mood te komen. Daar aangekomen moesten we nog eten, maar er stond al best een lange rij voor de deur van de Heineken Music Hall. MacDo zoeken dan maar. Helaas konden we alleen een Burgerking vinden, maar hey, shit happens.
Toen we (ongeveer) klaar waren met ons voer naar binnen te werken was het ondertussen 19:00 en gingen de deuren open.
Om 20:00 zou het voorprogramma beginnen, een band genaamd Thao and the Get down Stay down (AANRADER!).

We dachten eigenlijk dat het maar een half uur zou duren, maar het duurde drie kwartier en daarna was er nog een half uur pauze. Again, shit happens. Konden we in ieder geval nog even naar de überdrukke wc die natuurlijk vol stond met hipsters in schattige rokjes en hoedjes en bloemetjes enzo. Je weet wel wat ik bedoel.

We hadden goede plekken uitgekozen, al zeg ik het zelf. We konden kiezen of we op de tribune gingen zitten of in de zaal gingen staan. In de zaal ben je natuurlijk dichter bij, maar dan zie je geen reet omdat iedereen ervoor staat. We besloten dus maar op de tribune te gaan zitten, vierde rij zodat we precies over iedereen heen konden kijken. Het was wel ver weg, maar we konden in ieder geval het hele podium zien en zicht heeft geen invloed op geluid. Perfect dus.

Toen het groepje op kwam gingen alle mobiele telefoons meteen de lucht in. Een kickstart met het nummer

The Lumineers

Submarine, nee niet Ho Hey ook al zou je dat denken. (halverwege dat nummer vroeg ze zanger nog of iedereen hun telefoon weg wilde doen en iedereen deed het gewoon) en het was meteen geweldig. Veel artiesten zijn live een stuk slechter dan op hun albums. Bij the Lumineers was het juist andersom! De nummers die ik normaal zou overslaan waren nu zelfs leuk om naar te luisteren. Bij Ho Hey ging natuurlijk iedereen los en halverwege de show speelden ze midden in de zaal!
Het beste moment was toen ze Stubborn Love en Flappergirl achter elkaar speelden, onze favo nummers.

Om 22:45 was het klaar. Moe maar voldaan mijn bed in na mn eerste concert, met de mazzel dat er nog een op de planning staat! Het goede leven.

Liefs, Suze

Ecologiedag, aka de hel.

De leukste dagen van het schooljaar: activiteitendagen! Lekker naar het Valkhof museum, een stadswandeling maken, of, zoals vandaag, plantjes tellen op de Wijchense Vennen.

Even kuchen
*AHUM*

Oké, tof. Laten we even beginnen bij het begin.

Om 8:30 werd de gehele groep 5 havo mensen met biologie in hun vakkenpakket verwacht bij de ingang van de Hatertse Vennen. Vanaf daar zouden we naar de Wijchense vennen gaan. Geen probleem. Totdat het keihard ging regenen. Stonden we daar, de groep nog niet compleet, onder een boom nog steeds nat te regenen. Toen na een half uur de laatste mensen kwamen aanzetten konden we dan eindelijk beginnen aan deze heerlijke dag.

De bedoeling was, dat we bij de Wijchense vennen een watermonster zouden nemen, en drie kwadranten uit zouden zetten, waarvan we dan moesten tellen hoeveel soorten planten erin stonden en hoeveel van deze soort. Daarna moesten we van elke soort een exemplaar mee nemen in een plastic zakje op op school te detimineren (de soort bepalen dus).
Halverwege ging het weer regenen. We gingen onder een grote boom staan, maar daar zat blijkbaar een wespennest. Met killerwespen. Geen grap, ze waren misschien wel 5 keer zo groot als normale wespen.

Nadat we klaar waren op de Wijchense vennen, konden we alles herhalen bij stadspark Staddijk.
Gelukkig was het daar minder nat en waren we sneller klaar.
Eenmaal op school aangekomen, begonnen we aan ons verslag.
Eerst de watermonsters onderzoeken (super pro) en daarna alle gegevens die we hadden verzameld in tabellen en weet ik veel wat allemaal zetten.
Een verhaaltje eromheen lullen en klaar, zou je denken. Niks is minder waar.
Na 6 uur werken, zonder pauze, was het verslag eindelijk af.

Bekaf waren we. Trots gingen we naar onze geliefde (...) leraar toe en lieten het verslag zien.
Hij bladerde het even door. "Waarom is dit jullie titel?" "waarvoor heb je de bronnen gebruikt die achterin staan?" Dit is niet goed, dat is niet duidelijk, hier moet je dit en dat nog veranderen.

HHAHA. Haha. Ha. ha..

HOW ABOUT NO?????

Na een dag keihard werken is dit wat we krijgen? Dacht het even niet.
Maarja, niks aan te doen verder. Leraren zijn soms (uhm) nou eenmaal lullig.

We hebben het maar zo gelaten. Als we een onvoldoende krijgen gaan we veel stennis maken, hebben we besloten. Het gaat uiteindelijk toch om hoe hard je hebt gewerkt, vind ik.

Thuis een douche, een kop koffie en lekker relaxen.
Doei ecologiedag, forever!

Generatie lui?

Je hoort vaak van (vaak oudere, volwassen) mensen, dat wij, jongeren. De luie/domste/meest narcistische generatie zijn. So called, de "Me, Me, Me generation", of de Millenials. We kijken teveel naar het schermpje van onze telefoon, we Googlen alles maar, we kunnen geen empathie tonen voor de problemen van anderen en vooral: we zijn lui.

Als er iets is waarvan ik vind dat het niet waar is, is dit het.
Wat verstaan de volwassenen onder het woord "lui"?
Niet werken. Geen zin hebben om huiswerk te maken. Op de bank liggen. Whatsappen.

Wat wij verstaan onder "lui"
Onze vrije tijd besteden aan iets anders dan school of werk.

Sommige mensen zitten tot 16:30 op school. 7 uur lang, met twee pauzes, aan een tafeltje stil zitten en notities maken.
Jongeren (scholieren) worden maar gepusht om prestaties te leveren. Presteren, presteren, presteren.
Ben je om 17:00 eindelijk thuis, ligt het huiswerk van de volgende dag op je te wachten. Wat dan de volgende dag wordt gecontroleerd want je MOET goede cijfers halen.
"The only thing that interferes with my learning is my education", zei Albert Einstein.
En dat lijkt me wel genoeg informatie.

Wat ik probeer te zeggen: deze generatie is alles behalve lui. School is een fulltime baan. We krijgen informatie naar ons hoofd gegooid en we moeten het maar zien te verwerken.
Dat we een sociaal leven willen hebben, lijkt me logisch. Dus: lang leve de social media!
Ja, we zijn verslaafd. Tuurlijk zijn we verslaafd. Tuurlijk zitten we met zijn allen in onze pauze op onze mobiel te kloten; we mogen ze immers in de les niet gebruiken.

Dan het narcisme: zijn we niet allemaal pubers geweest (god, ik haat dat woord)? Volwassenen blijken vergeten te zijn hoe het leven als 17-jarige was. Ze hadden geen mobieltjes en social media, en toch waren zij Generation X, toen de tijd de meest narsistische generatie. De ironie.

Verder wordt er in het artikel uit de TIME, waar ik op mik, verteld dat de Millenials geen empathie voor anderen zouden kunnen tonen doordat ze zoveel met zichzelf en hun tienerprobleempjes bezig zijn.
Alles, behalve waar. Volstrekte onzin vind ik het. Empathie tonen is niet zo moeilijk als een goede vriend of vriendin in de problemen zit. Daar ben je toch vrienden voor? Er voor elkaar zijn en luisteren als iemand iets te vertellen heeft. En ze durven te zeggen dat we teveel bezig zijn met onszelf? Degene die dit heeft verzonnen is duidelijk nog nooit bij een Millenial in de buurt geweest.

Daar zitten we dus.
De Millenials
Generatie lui, dom, falend en egoïstisch.

"Every generation has been the Me Me Me generation"

Dus misschien is het handig, wijze volwassenen, om even terug te kijken naar je eigen 17-jarige ik?

Life note; de leuke mensen

Er zijn genoeg mensen waar ik niks van moet hebben. Maar laten we ons een richten op een paar mensen die wèl awesome zijn.

The Fallen Angel   

Roos.
Ik hou van Roos. Want Roos houdt ook van bands. En Roos is superlief.
Dankzij haar ken ik Black Veil Brides en fuck yeah, we gaan er samen heen en heel hard gillen als we ze eindelijk in het echt zien. We hebben allebei gejankt toen het werd verplaatst van april naar november (want het was nog maar een paar dagen en ineens was de zanger ziek).
Roos en ik hoeven elkaar alleen maar aan te kijken om van elkaar te weten wat we denken.
Voor de rest: Friends who headbang together, will be together forever!




Fashionable late (late, late, late)

Onze chipsjunk: Thom.
Komt altijd net iets te laat en verdient een applausje wanneer hij op tijd is. Maarja, hij kan er ook niks aan doen. Als je haar maar goed zit.
Thom is een schatje, want je kan altijd bij hem zeiken over vanalles en het kan hem geen reet schelen. Ohja, hij is ook diehard fan van The Script, wat hem nog cooler maakt. Soms komt-ie niet helemaal uit zijn woorden en hoewel dat voor hem misschien heel awkward voelt, dat zijn juist de leuke momenten. Iemand zoals Thom heb je gewoon nodig in je vriendenkring.


Under my umbrella, Ella, Ella, Ella

Wie niet jaloers is op Ella's looks moet dringend een afspraak maken bij de opticien, want godverdorie, kijk naar die foto.
Ella is trouwens echt een master in toneel spelen, en %^#^Q#&( slim, Stedelijk Gym for the win. Ik heb Ella nog nooit niet zien lachen. Er komt altijd wel even snel een grapje tussendoor en dat wordt (door heel veel mensen) heel erg gewaardeerd!



Beautyqueen of only eightteen

Mooiboy Ruud.
Onze gesprekken in een paar woorden: Kiep, döner, honger, koekjes en swek.
Don't judge us...









Richard

Esther's humor is echt geweldig, serieus. Sommige opmerkingen zijn zo droog, en zo goed getimed, en ze heeft het zelf vaak niet eens door, dat maakt het zo leuk. Een briefje met "Lumos" erop geschreven bij de lichtknop op de wc, of een facebookstatus over de Vierdaagse (jaja, respect mensen). Met Esther verveel je je nooit:).





Whoookop

Oh Renske. Ik kan echt niet zonder Renske.
Ze woont dan niet naast de deur, maar we hebben elke dag wel contact. Al is het een foto op snapchat of alleen een hoi op whatsapp die ik dan de volgende dag pas zie, Renske is er altijd. Als er iets is kunnen wij altijd bij elkaar terecht. Van bloedserieuze gesprekken tot wij-horen-in-een-gesticht humor in hoofdletters, alles kan. Soms lachen we dagen om een typfout. Ohja. Kjel het mormel is echt superawesome. Dat is haar hondje btw. Voor de rest zijn we al meer dan 3 maanden getrouwd (in Nijmgen, voor de Claire's, met onze vet mooie trouwring die ik na een paar dagen al kwijt was, oooops).


See you,

Suze.

This is a Rebel lovesong

Ik hou van bands. Ik hou heel erg van bands. Bands, bands, bands.

Het begon allemaal bij:

                                                                        The script.

Valt nog mee, aye? Er zijn natuurlijk de bekende nummers als Nothing en For the first time, maar als je alle drie (drie ja, ik dacht ook dat het er wel meer zouden zijn) de albums helemaal beluistert kom je nummers tegen als Science and Faith, The man who can't be moved en If you could see me now. (Klik op de titels als je de nummers wil horen).
Dit is lekkere muziek om naar te luisteren als je een beetje down bent of als je gewoon zin hebt in iets rustigs. The Script wordt nooit oud!

  

You Me At Six.

You Me At Six, geweldige band. De muziek is ongeveer hetzelfde als die van The Script, maar dan wat harder. Ze hebben drie albums, Take off your colors, Hold me down en Sinners never sleep.

Mijn favoriet is hun laatste album. Het nummer Bite my tongue ft. Oli Sykes (van Of Mice And Men) vind ik awesome, en  No one does it better geeft me elke keer weer kippenvel. 

 

Evanescence

Net als the Script één van de eerste bands waar ik naar luisterde. Evanescence heeft ondertussen 6 albums, waarvan mijn favorieten Fallen en The open door. Je moet wel de mood hebben, want het kan nogal deprimerende muziek zijn. Soms hard, soms mysterieus, maar Amy Lee, de zangeres kan het allemaal. Ze heeft een hele hoge, heldere stem en ik heb heel veel bewondering voor haar!

Three Days Grace

Nog niet zo heel lang geleden ontdekte ik Three Days Grace. Ik was meteen verslaafd. Ik weet niet precies hoeveel albums ze hebben, maar ik luister er twee: One X en Life starts now. Ik zet deze muziek altijd lekker hard aan om alles om me heen te vergeten.

Black Veil Brides

En last, maar zeker not least: Black Veil Brides! Mijn helden en lifesavers. 3 perfecte albums, 1 film (Legion Of The Black), en een leger aan fans, the BVB Army. Noem ze gay, emo, de Justin Bieber van het rockgenre, ik hou van ze. Hun muziek kan ik elke dag luisteren zonder er gestoord van te worden. Op 23 november zie ik ze live in Amsterdam!! Ik kan echt niet wachten. Ik denk dat ik ga huilen van geluk als ik daar in het publiek sta.

Well, dat was dus een klein overzichtje van mijn favo bands. Er zijn er natuurlijk nog meer, maar dit is waar ik op dit moment het meest naar luister (vooral BVB) 

See you,

Suze