Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat jullie (denk ik) een uitgebreid reisverslag over de vakantie in de USA verwachten. Sorry kinders, nog even wachten. Ik moet eerst nog alle foto's uitzoeken enzo. Het goede nieuws is: mijn eerste week op school was op kamp en daar is heel veel over te leuten! Let's go.
Op dinsdag was het meteen volle bak. Op de planning stond vlotten bouwen en klimmen. Met al onze spulletjes en lunchpakketjes in onze rugzakjes, stapten we op de fiets naar de Berendonck. Ja. We gingen vanuit Groesbeek fietsen naar de Berendonck. (Langleve de superheld). Het fietsen was een hel, de activiteiten waren geweldig. Het was heerlijk weer en iedereen had lol. Nadat we alle vlotten hadden getest door middel van een wedstrijd, vertrokken we naar de klimhal. Hoewel iedereen moe was, klommen er toch veel naar de top. De aanmoediging van de hele klas was dan ook geen overbodige luxe.
In de avond hadden we rijst met nog iets. Niet bijzonder. Voor klas 1 t/m 6 stond er een spooktocht klaar in het bos. Zaklamp verboden, de weg was uitgezet met van die glow-in-the-dark armbandjes en dus was er geen reet te zien. Wel was er af en toe een schreeuw vanuit het bos; een klas die een spook tegen kwam. Het was een leuke tocht. Niet heel eng (behalve de kettingzaag!!!!!) maar het idee was duidelijk. Maartje kwam weer niet opdagen. Ondertussen was onze yell ontstaan, die we rest van de week naar iedereen hebben geschreeuwd tot onze stemmen het echt niet meer haalden. Die avond sliep iedereen als een blok. Dat moest ook, want de dag erna werden we weer vroeg gewekt...
Samen met het "vreten als hyena's" ontstond de volgende yell:
WIE ZIJN WIJ?? HYENA'S!!
De terugweg duurde niet lang. Weer kwam ik langs thuis maar de bagage was in een busje vervoerd naar school. Iedereen was moe en vies, maar niemand had het kamp willen missen. In een paar dagen zo'n hechte groep worden doe je niet met krantenmeppertje in een klaslokaal.
Maandag:
SPH is begonnen. De introductieweek is weer voorbij. Het is tijd om op Bivak kamp te gaan met alle 350 kersverse studenten. Om 9:00 werden we met fiets en bagage verwacht op school. Na een hel van een tocht (dat vond ik voordat we echt naar het kamp gingen fietsen) werden de klassen bij elkaar gesprokkeld en begonnen we met, of course, een namenrondje en kennismakings spelletjes. Het werd al snel duidelijk dat de meesten van de klas de introgroep leuker vonden. Maar onze papa en mama verzekerden ons dat we daar aan het eind van de week anders over zouden denken.
Toen we klaar waren om naar het kamp te fietsen (dachten we). Kregen we van een Huskimevrouw (de organisatie die alle activiteiten regelde) een GPS in de hand gedrukt en mochten (moesten) we lopend het pijltje volgen. Ondertussen moesten we zo veel mogelijk opdrachten doen van "Route 88"; een lijst met 89 opdrachten die totaal nergens op sloegen, maar de tocht toch verdraagbaar(der) maakten. Bijvoorbeeld zijn er 10 wildvreemde mensen geknuffeld, hebben we 100 meter als een dier uit de jungle gelopen, iemand als superheld door de lucht laten vliegen en een bouwvakker een serenade gegeven.
Toen we uiteindelijk arriveerden bij de finish, bleek dat we nog een tocht voor de kiezen hadden. Alleen duurde deze 3 uur. De opdracht was alle stickers (ducttape) met nummers te vinden door Nijmegen heen en dan de som op te lossen die deze vormden. Met 1 gemiste sticker was dat onmogelijk en natuurlijk waren we te laat. Vandaar dus de opdracht om een "spijt, sorry" liedje te schrijven en dat te zingen voor de huskimevrouw. Voor de rest moesten we op een muurtje achterover vallen en erop vertrouwen dat de groep je wel opving. Jammer genoeg lukte dat niet bij iedereen (oops).
Toen we uiteindelijk arriveerden bij de finish, bleek dat we nog een tocht voor de kiezen hadden. Alleen duurde deze 3 uur. De opdracht was alle stickers (ducttape) met nummers te vinden door Nijmegen heen en dan de som op te lossen die deze vormden. Met 1 gemiste sticker was dat onmogelijk en natuurlijk waren we te laat. Vandaar dus de opdracht om een "spijt, sorry" liedje te schrijven en dat te zingen voor de huskimevrouw. Voor de rest moesten we op een muurtje achterover vallen en erop vertrouwen dat de groep je wel opving. Jammer genoeg lukte dat niet bij iedereen (oops).
Klaar om te fietsen! Naarrrr.... (tromgeroffel).... Groesbeek. Jup. Vanuit Malden naar school en weer helemaal terug. Op en af en op en af en op en af maar toch vooral op, want op een of andere manier belandde ik steeds achteraan de groep. Gelukkig was er een superheld die mij de bergen op sleepte en fietste voor 2. De hele week eigenlijk. Want we moesten overal naartoe fietsen (dude).
Op het kamp moesten we eerst tenten opzetten. Gelukkig was dat makkelijk, je gelooft het niet maar zelfs ik kon het.
Toen alle groepen op bivak waren gearriveerd was het etenstijd! Een schepje macaroni en een schepje saus. De rest was aangekoekt of al koud geworden. Maar dat maakte niet uit: we hebben alsnog gevreten als hyena's. Dat werd dan ook meteen de naam voor onze klas.
Toen alle groepen op bivak waren gearriveerd was het etenstijd! Een schepje macaroni en een schepje saus. De rest was aangekoekt of al koud geworden. Maar dat maakte niet uit: we hebben alsnog gevreten als hyena's. Dat werd dan ook meteen de naam voor onze klas.
De avond bestond uit spelletjes. Iedereen was bekaf dus het was lekker lui. Met krantenmeppertje was Maartje er niet. Maar daar kom ik morgen op terug ;)
Dinsdag:
Op dinsdag was het meteen volle bak. Op de planning stond vlotten bouwen en klimmen. Met al onze spulletjes en lunchpakketjes in onze rugzakjes, stapten we op de fiets naar de Berendonck. Ja. We gingen vanuit Groesbeek fietsen naar de Berendonck. (Langleve de superheld). Het fietsen was een hel, de activiteiten waren geweldig. Het was heerlijk weer en iedereen had lol. Nadat we alle vlotten hadden getest door middel van een wedstrijd, vertrokken we naar de klimhal. Hoewel iedereen moe was, klommen er toch veel naar de top. De aanmoediging van de hele klas was dan ook geen overbodige luxe.In de avond hadden we rijst met nog iets. Niet bijzonder. Voor klas 1 t/m 6 stond er een spooktocht klaar in het bos. Zaklamp verboden, de weg was uitgezet met van die glow-in-the-dark armbandjes en dus was er geen reet te zien. Wel was er af en toe een schreeuw vanuit het bos; een klas die een spook tegen kwam. Het was een leuke tocht. Niet heel eng (behalve de kettingzaag!!!!!) maar het idee was duidelijk. Maartje kwam weer niet opdagen. Ondertussen was onze yell ontstaan, die we rest van de week naar iedereen hebben geschreeuwd tot onze stemmen het echt niet meer haalden. Die avond sliep iedereen als een blok. Dat moest ook, want de dag erna werden we weer vroeg gewekt...
Woensdag:
Het geluid van sirenes was het teken dat we uit ons nest moesten komen. Vandaag was het teambuilden en kayakken aan de beurt. Weer moesten we op de fiets, maar gelukkig was het deze keer niet zo ver en namen we een andere route om de heuvels te ontwijken. Het teambuilden zorgde meteen voor een leuke sfeer en iedereen werkte samen om zonder te kijken een vierkant of hartje te maken van een touw of om iedereen zo snel mogelijk over het electric fence te krijgen.
Na een korte pauze mochten we gaan kayakken. De uitleg was duidelijk en al snel lag iedereen met zn kayak op het water. We moesten op een rij gaan liggen en zorgen dat iedereen uiteindelijk in een andere kayak zat. Nadat twee mensen een poging hadden gedaan hielden we er maar mee op, de rest had namelijk geen zin om in het water te belanden. Bovendien moesten we alweer bijna terug fietsen en Maartje was alweer kwijt.
Wat schaft de pot vandaag? BBQ! We werden goed gevuld met kipspiesjes van de Lidl en bijbehorende salades. Na het afwassen waren we klaar voor de relax-avond. Eerst kregen we "yoga" van een "specialist uit afrika". ("Dan mogen jullie je nu allemaal omdraaien.. en je tenen aanraken")
Het geluid van sirenes was het teken dat we uit ons nest moesten komen. Vandaag was het teambuilden en kayakken aan de beurt. Weer moesten we op de fiets, maar gelukkig was het deze keer niet zo ver en namen we een andere route om de heuvels te ontwijken. Het teambuilden zorgde meteen voor een leuke sfeer en iedereen werkte samen om zonder te kijken een vierkant of hartje te maken van een touw of om iedereen zo snel mogelijk over het electric fence te krijgen.
Wat schaft de pot vandaag? BBQ! We werden goed gevuld met kipspiesjes van de Lidl en bijbehorende salades. Na het afwassen waren we klaar voor de relax-avond. Eerst kregen we "yoga" van een "specialist uit afrika". ("Dan mogen jullie je nu allemaal omdraaien.. en je tenen aanraken")
Er was een massagetent, je kon bij het kampvuur zitten, doen wat je wilde. Er was een een tent waar ze gingen Weerwolven; heb ik natuurlijk de hele avond gezeten (als onschuldige burger....)
De meesten hadden het snel gezien en gingen vroeg naar bed. De rest bleef toch maar even wachten op hun telefoon.
Donderdag:
Rustig ontbijten en dan rustig naar de buren lopen, waar er mountainbikes voor ons klaar stonden. Niemand had zin. Uiteindelijk was het awesome. In Groesbeek zijn er leuke paadjes en heuveltjes enzo, er lagen ook veel modderplassen dus iedereen was vies (behalve Johan, geen idee hoe hij het heeft gedaan). We zijn de hele ochtend bezig geweest. Zou je niet denken hè, Suze en sport?
Terug op kamp hadden we lekker pauze. Iedereen voor pampus in de zon. Daarna hadden we de "schoolactiviteit". Dat was zeskamp, maar we hebben niks afgemaakt. Niemand had zin en we hadden voor sommige spellen de spullen niet eens.
Na een bakkie rijst met kip begon de bonte avond, want dat hoort er natuurlijk ook bij op kamp. Elke klas moest een act doen en kon daarmee een ticket verdienen voor de feestavond. Wij als klas twee hebben elke dag nagespeeld, met Maartje in de hoofdrol ("waar is Maartje?") en aan het einde was Maartje toch eindelijk terecht. Daan was totally gay en totally fabulous met zijn mooie make up en tierenlatijntjes.
 |
| v.l.n.r. Danique, Irma, Lotte, Lynn, Maartje (Daan), Suze, Linde, Phine. |
Na een bakkie rijst met kip begon de bonte avond, want dat hoort er natuurlijk ook bij op kamp. Elke klas moest een act doen en kon daarmee een ticket verdienen voor de feestavond. Wij als klas twee hebben elke dag nagespeeld, met Maartje in de hoofdrol ("waar is Maartje?") en aan het einde was Maartje toch eindelijk terecht. Daan was totally gay en totally fabulous met zijn mooie make up en tierenlatijntjes.
We verdienden een ticket en na de andere stukjes kon de feestavond van start gaan. Voor 50 cent kon je cola, fanta of ander fris krijgen (max. 4 drankjes) en dat was geweldig, want we hadden de hele week geleefd op water en roze ranja. Er was een tent met muziek en het kampvuur werd lekker hoog opgestookt.
De meesten gingen vroeg naar bed, zonder telefoon.
Dit lijkt me het juiste moment om het verhaal van Maartje te vertellen. Maartje is niet een echt persoon. Ja dat is ze wel, alleen niet in onze groep.
Op de maandagavond met het eten lag er bestek van Maartje op onze tafel. Alleen, we hebben geen Maartje in de klas!
Later, toen we krantenmeppertje deden, riep Daan heel hard "MAARTJE". Ik weet niet meer wie er in het midden stond, maar diegene keek verward om zich heen en stelde de vraag: "Huh? Waar is Maartje?"
Op de maandagavond met het eten lag er bestek van Maartje op onze tafel. Alleen, we hebben geen Maartje in de klas!
Later, toen we krantenmeppertje deden, riep Daan heel hard "MAARTJE". Ik weet niet meer wie er in het midden stond, maar diegene keek verward om zich heen en stelde de vraag: "Huh? Waar is Maartje?"
 |
| Maartje in haar volle glorie \HYENA'S!! |
WIE ZIJN WIJ?? HYENA'S!!
WIE ZIJN WIJ??
HYENA'S!!
WAT DOEN WIJ??
VRETEN!!
EN WIE MISSEN WIJ??
MAARTJE!!!
Vrijdag:
De dag van vertrek: iedereen was blij. Natuurlijk moesten we eerst alle zooi opruimen en de tenten afbreken. Daarbij moesten ze ook nog spik en span zijn. Maar wat is een tent afbreken tegenover 4 dagen vol zware activiteiten?
De terugweg duurde niet lang. Weer kwam ik langs thuis maar de bagage was in een busje vervoerd naar school. Iedereen was moe en vies, maar niemand had het kamp willen missen. In een paar dagen zo'n hechte groep worden doe je niet met krantenmeppertje in een klaslokaal.
De mensen die met de trein moesten waren al snel weg; een groot deel werd met de auto opgehaald en er waren een paar op de fiets, waaronder ik. Het probleem was dat ik met mijn brakke hoofd mijn bagage echt niet op de fiets kreeg, waarbij ook nog eens 2 keer mijn snelbinders losschoten. Gelukkig kwam mama de zware tassen ophalen en kon ik rustig naar huis fietsen voor een heerlijke douche en schone kleren.
Einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten