"Gewoon lachen en niet aanstellen"

Lieve mensen,

Onwetendheid is okee.
Als je niks snapt van psychische aandoeningen, goed. Heel goed zelfs. Want je zou er niks van moeten snappen.
Als je niet snapt waarom sommige mensen 's ochtends niet uit hun bed kunnen komen, ook goed.
Ik hoop dat je in de ochtend uit je bed springt, klaar om de wereld aan te gaan.
Als je niet snapt hoe en waarom in de hel iemand expres een snee in zijn arm zou maken, goed.
Ik hoop dat je nooit zal voelen hoe dat voelt.
Als je niet snapt waarom een meisje zichzelf zou blijven uithongeren ook al is ze mager, goed.
Blijf alsjeblieft gezond en echt.
Als je niet snapt waarom iemand niet gewoon naar de kerk gaat of rehab of iemand die hem kan helpen, goed.
Ik hoop dat je altijd ergens naar toe kunt.
Als je niet snapt hoe iemand potjes pillen kan blijven slikken, lussen in touwen maken of op de brug blijft staan, perfect.
Ik hoop dat je je nooit zo wanhopig voelt dat je denkt dat dat de enige uitweg is.
Als je het niet snapt, goed.
Je zou het niet moeten snappen, het is ziek.

"Stop er gewoon mee," of "ach, gewoon blijven lachen, het is maar een fase," of  "Het is maar een koekje,

eet gewoon".
Het zou kunnen zijn dat je iets opvalt aan deze zinnen. Wat is dat dan? Het woordje "gewoon".
Laten we even doen dat dit over fysieke omstandigheden gaat. Zou je iemand zeggen om te stoppen met kanker? Zou je zeggen dat het maar een fase was, tegen iemand die last heeft van chronische moeheid? Zou je iemand met een allergie voor gluten of chocola dwingen om zo'n koekje te eten? Denk er eens over na.
Je kan zeggen "nee, dat is anders" maar in feite is het precies hetzelfde. Iemand met een depressie zeggen dat hij maar gewoon positief moet denken is hetzelfde als iemand met een gebroken been te zeggen om zelf maar naar het ziekenhuis te lopen. Het klopt niet. Ik kan uit ervaring zeggen dat deze uitspraken averechts werken. Natuurlijk, als je niet weet waar iemand last van heeft dan kun je er niks aan doen. Maar als je wel weet waar de ander moeite mee heeft, is het dan nog onwetendheid of gewoon straight ignorance?

Ik zeg niet dat iedereen dit doet, absoluut niet. Maar veel mensen doen snel te luchtig over psychische problemen, en dat zorgt ervoor dat de mensen die er last van hebben het voor zichzelf houden, waardoor niemand er iets van weet en waardoor het taboe dan alleen maar nog sterker wordt.

Wat ik ook de allergrootste bullshit op de wereld vind, is het vergelijken van kinderen in derde wereldlanden met de mensen in de westerse wereld. "Jij bent geen hongerig kindje in Afrika, dus jij mag geen problemen hebben". Die houding. Ik heb hier eerder een discussie over gehad met iemand, maar ik wil toch graag nog een keer mijn punt duidelijk maken: we weten hier niet beter, of slechter eigenlijk. Wat die kinderen doormaken in oorlogslanden waar hongersnood heerst, kunnen wij ons natuurlijk nooit voorstellen, maar dat is ook een heel ander probleem dan een stofje tekort komen in je hersenen waardoor je depressief wordt. Zeggen dat iemand zich niet kut mag voelen omdat iemand anders zich kutter voelt is hetzelfde als tegen iemand zeggen dat ie niet blij mag zijn omdat iemand anders blijer is.
Ik kan het op een of andere manier niet zo goed verwoorden als ik wil, maar ik hoop dat het een beetje te volgen is.

Waar het op neer komt is dat ik een beetje moe wordt van de close-minded houding tegenover psychische problemen. Ik wil gewoon graag dat het taboe van het lijden onder zo'n aandoening nog meer doorbroken wordt. Ik vind het niet gek dat mensen hun shit voor zich houden omdat ze er dan zeker van zijn dat iedereen denkt dat ze zich aanstellen. Helemaal niet zelfs, dat heb ik zelf ook gedaan.

Als je wat meer info wilt over psychische aandoeningen/stoornissen/ziekten whatever, ga dan ff naar deze site: http://www.psychischegezondheid.nl/psychowijzer

Als je geen info wilt ook goed.

Thanks voor het lezen :)

Suuz.