Waar is Maartje? - Bivak kamp

Lieve mensen,

Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat jullie (denk ik) een uitgebreid reisverslag over de vakantie in de USA verwachten. Sorry kinders, nog even wachten. Ik moet eerst nog alle foto's uitzoeken enzo. Het goede nieuws is: mijn eerste week op school was op kamp en daar is heel veel over te leuten! Let's go.

Maandag:

SPH is begonnen. De introductieweek is weer voorbij. Het is tijd om op Bivak kamp te gaan met alle 350 kersverse studenten. Om 9:00 werden we met fiets en bagage verwacht op school. Na een hel van een tocht (dat vond ik voordat we echt naar het kamp gingen fietsen) werden de klassen bij elkaar gesprokkeld en begonnen we met, of course, een namenrondje en kennismakings spelletjes. Het werd al snel duidelijk dat de meesten van de klas de introgroep leuker vonden. Maar onze papa en mama verzekerden ons dat we daar aan het eind van de week anders over zouden denken.

Toen we klaar waren om naar het kamp te fietsen (dachten we). Kregen we van een Huskimevrouw (de organisatie die alle activiteiten regelde) een GPS in de hand gedrukt en mochten (moesten) we lopend het pijltje volgen. Ondertussen moesten we zo veel mogelijk opdrachten doen van "Route 88"; een lijst met 89 opdrachten die totaal nergens op sloegen, maar de tocht toch verdraagbaar(der) maakten. Bijvoorbeeld zijn er 10 wildvreemde mensen geknuffeld, hebben we 100 meter als een dier uit de jungle gelopen, iemand als superheld door de lucht laten vliegen en een bouwvakker een serenade gegeven.
Toen we uiteindelijk arriveerden bij de finish, bleek dat we nog een tocht voor de kiezen hadden. Alleen duurde deze 3 uur. De opdracht was alle stickers (ducttape) met nummers te vinden door Nijmegen heen en dan de som op te lossen die deze vormden. Met 1 gemiste sticker was dat onmogelijk en natuurlijk waren we te laat. Vandaar dus de opdracht om een "spijt, sorry" liedje te schrijven en dat te zingen voor de huskimevrouw. Voor de rest moesten we op een muurtje achterover vallen en erop vertrouwen dat de groep je wel opving. Jammer genoeg lukte dat niet bij iedereen (oops).

Klaar om te fietsen! Naarrrr.... (tromgeroffel).... Groesbeek. Jup. Vanuit Malden naar school en weer helemaal terug. Op en af en op en af en op en af maar toch vooral op, want op een of andere manier belandde ik steeds achteraan de groep. Gelukkig was er een superheld die mij de bergen op sleepte en fietste voor 2. De hele week eigenlijk. Want we moesten overal naartoe fietsen (dude).

Op het kamp moesten we eerst tenten opzetten. Gelukkig was dat makkelijk, je gelooft het niet maar zelfs ik kon het.
Toen alle groepen op bivak waren gearriveerd was het etenstijd! Een schepje macaroni en een schepje saus. De rest was aangekoekt of al koud geworden. Maar dat maakte niet uit: we hebben alsnog gevreten als hyena's. Dat werd dan ook meteen de naam voor onze klas.

De avond bestond uit spelletjes. Iedereen was bekaf dus het was lekker lui. Met krantenmeppertje was Maartje er niet. Maar daar kom ik morgen op terug ;)

Dinsdag:

Op dinsdag was het meteen volle bak. Op de planning stond vlotten bouwen en klimmen. Met al onze spulletjes en lunchpakketjes in onze rugzakjes, stapten we op de fiets naar de Berendonck. Ja. We gingen vanuit Groesbeek fietsen naar de Berendonck. (Langleve de superheld). Het fietsen was een hel, de activiteiten waren geweldig. Het was heerlijk weer en iedereen had lol. Nadat we alle vlotten hadden getest door middel van een wedstrijd, vertrokken we naar de klimhal. Hoewel iedereen moe was, klommen er toch veel naar de top. De aanmoediging van de hele klas was dan ook geen overbodige luxe.

In de avond hadden we rijst met nog iets. Niet bijzonder. Voor klas 1 t/m 6 stond er een spooktocht klaar in het bos. Zaklamp verboden, de weg was uitgezet met van die glow-in-the-dark armbandjes en dus was er geen reet te zien. Wel was er af en toe een schreeuw vanuit het bos; een klas die een spook tegen kwam. Het was een leuke tocht. Niet heel eng (behalve de kettingzaag!!!!!) maar het idee was duidelijk. Maartje kwam weer niet opdagen. Ondertussen was onze yell ontstaan, die we rest van de week naar iedereen hebben geschreeuwd tot onze stemmen het echt niet meer haalden. Die avond sliep iedereen als een blok. Dat moest ook, want de dag erna werden we weer vroeg gewekt...

Woensdag:
Het geluid van sirenes was het teken dat we uit ons nest moesten komen. Vandaag was het teambuilden en kayakken aan de beurt. Weer moesten we op de fiets, maar gelukkig was het deze keer niet zo ver en namen we een andere route om de heuvels te ontwijken. Het teambuilden zorgde meteen voor een leuke sfeer en iedereen werkte samen om zonder te kijken een vierkant of hartje te maken van een touw of om iedereen zo snel mogelijk over het electric fence te krijgen.

Na een korte pauze mochten we gaan kayakken. De uitleg was duidelijk en al snel lag iedereen met zn kayak op het water.  We moesten op een rij gaan liggen en zorgen dat iedereen uiteindelijk in een andere kayak zat. Nadat twee mensen een poging hadden gedaan hielden we er maar mee op, de rest had namelijk geen zin om in het water te belanden. Bovendien moesten we alweer bijna terug fietsen en Maartje was alweer kwijt.
Wat schaft de pot vandaag? BBQ! We werden goed gevuld met kipspiesjes van de Lidl en bijbehorende salades. Na het afwassen waren we klaar voor de relax-avond. Eerst kregen we "yoga" van een "specialist uit afrika". ("Dan mogen jullie je nu allemaal omdraaien.. en je tenen aanraken")

Er was een massagetent, je kon bij het kampvuur zitten, doen wat je wilde. Er was een een tent waar ze gingen Weerwolven; heb ik natuurlijk de hele avond gezeten (als onschuldige burger....)

De meesten hadden het snel gezien en gingen vroeg naar bed. De rest bleef toch maar even wachten op hun telefoon. 

Donderdag:

Rustig ontbijten en dan rustig naar de buren lopen, waar er mountainbikes voor ons klaar stonden. Niemand had zin. Uiteindelijk was het awesome. In Groesbeek zijn er leuke paadjes en heuveltjes enzo, er lagen ook veel modderplassen dus iedereen was vies (behalve Johan, geen idee hoe hij het heeft gedaan). We zijn de hele ochtend bezig geweest. Zou je niet denken hè, Suze en sport?

Terug op kamp hadden we lekker pauze. Iedereen voor pampus in de zon. Daarna hadden we de "schoolactiviteit". Dat was zeskamp, maar we hebben niks afgemaakt. Niemand had zin en we hadden voor sommige spellen de spullen niet eens.

v.l.n.r. Danique, Irma, Lotte, Lynn, Maartje (Daan), Suze, Linde, Phine.

Na een bakkie rijst met kip begon de bonte avond, want dat hoort er natuurlijk ook bij op kamp. Elke klas moest een act doen en kon daarmee een ticket verdienen voor de feestavond. Wij als klas twee hebben elke dag nagespeeld, met Maartje in de hoofdrol ("waar is Maartje?") en aan het einde was Maartje toch eindelijk terecht. Daan was totally gay en totally fabulous met zijn mooie make up en tierenlatijntjes.

We verdienden een ticket en na de andere stukjes kon de feestavond van start gaan. Voor 50 cent kon je cola, fanta of ander fris krijgen (max. 4 drankjes) en dat was geweldig, want we hadden de hele week geleefd op water en roze ranja. Er was een tent met muziek en het kampvuur werd lekker hoog opgestookt.

De meesten gingen vroeg naar bed, zonder telefoon.

Dit lijkt me het juiste moment om het verhaal van Maartje te vertellen. Maartje is niet een echt persoon. Ja dat is ze wel, alleen niet in onze groep.
Op de maandagavond met het eten lag er bestek van Maartje op onze tafel. Alleen, we hebben geen Maartje in de klas!
Later, toen we krantenmeppertje deden, riep Daan heel hard "MAARTJE". Ik weet niet meer wie er in het midden stond, maar diegene keek verward om zich heen en stelde de vraag: "Huh? Waar is Maartje?"

Maartje in haar volle glorie
\HYENA'S!!

Samen met het "vreten als hyena's" ontstond de volgende yell:

WIE ZIJN WIJ?? HYENA'S!!

WIE ZIJN WIJ??

HYENA'S!!

WAT DOEN WIJ??

VRETEN!!

EN WIE MISSEN WIJ??

MAARTJE!!!

Vrijdag:

De dag van vertrek: iedereen was blij. Natuurlijk moesten we eerst alle zooi opruimen en de tenten afbreken. Daarbij moesten ze ook nog spik en span zijn. Maar wat is een tent afbreken tegenover 4 dagen vol zware activiteiten?

De terugweg duurde niet lang. Weer kwam ik langs thuis maar de bagage was in een busje vervoerd naar school. Iedereen was moe en vies, maar niemand had het kamp willen missen. In een paar dagen zo'n hechte groep worden doe je niet met krantenmeppertje in een klaslokaal. 

De mensen die met de trein moesten waren al snel weg; een groot deel werd met de auto opgehaald en er waren een paar op de fiets, waaronder ik. Het probleem was dat ik met mijn brakke hoofd mijn bagage echt niet op de fiets kreeg, waarbij ook nog eens 2 keer mijn snelbinders losschoten. Gelukkig kwam mama de zware tassen ophalen en kon ik rustig naar huis fietsen voor een heerlijke douche en schone kleren.

Einde.

Short! Het leven van...

Het leven van... een eindexamenleerling die ook nog een baantje, een vriend en een sociaal netwerk heeft.

TUMBLR! Ohnee, shit, geschiedenis. Suze, kun je aankomende zondag werken? Uhh jahoor, ik heb niks op de planning. Ohnee wacht, uhm nee, sorry, ik kan niet.. Examens. Oke, nu moet ik ècht even op Facebook kijken hoor, straks mis ik iets heel belangrijks. OMG YES IK GA GEWOON SLAGEN (als ik een 5,7 haal voor economie en een 6,1 voor bio). Chocola nodig. GAME OF THRONES (oke stiekem). Nog heeeeel even Twitter dan? Selfiieeeee #stud(entd)ying. Omg, proefrijles, hoe moet dit ik ga 150 dat mag toch niet?  Komt er nog celblok H op tv? Ohnee ik kan niet kijken, was met bio bezig. Aa x Aa = AA of Aa of aa. Arhgtrhefhjs zucht..Tijd om naar Nijmegen te fietsen en de liefde van mijn leven te bespringen whiiiiiii :). Tv kijken. Taksi drinken, Ennnnnnnnnnn..
Bedtijd.

DRUK.
Ohja, het is meivakantie. Had je niet gedenkt hè? (Nederlands is mijn goedste vak)
Het leven als eindexamenleerling en nog-net-puber is vrij zwaar en vermoeiend en daarbij hoort natuurlijk het nodige zelfmedelijden. Boohoo. Naast de stapels boeken en bergen losse papiertjes met examentips, handouts, aantekeningen en oefentoetsen, schreeuwen de klanten om hun kopje koffie of thee bij hun ontbijtje van 1,50, moet de afwas worden gedaan, broodjes gemaakt, de kroketten in de oven en de vloer geveegd. Mobieltjes verboden, alleen in de pauze, geen wifi, dan maar smsen (wat gebeurt er in de buitenwereld?? In de andere Intratuin bedoel ik?). Niks bijzonders. Bammetje naar binnen en weer door.
En dan is het eindelijk 18:00, wordt er omgeroepen dat we gaan sluiten en bedankt voor uw komst doei, en komen de jongens het bier halen. Thuis lekker douchen en eten. Weer richting Nijmegen. Relaaaax.

Eigenlijk valt het allemaal nog best wel mee. Toch?

Inspiratieshot op school

"Altijd blijven lachen"

al is het als 

een boer met kiespijn

een nerveuze nepperd, of

de caissière van de supermarkt

die op vrijdagavond werkt

"Altijd blijven lachen"

al voelt het als

een kat in het water

een mier zonder hoop, of

een eekhoorn die geen grond heeft

om zijn eikel te begraven

"Altijd blijven lachen"

in de regen en de hagel

in de sneeuw en in de wind

maar door altijd maar te lachen

zal niemand je ooit vragen

hoe het met je gaat 

"Gewoon lachen en niet aanstellen"

Lieve mensen,

Onwetendheid is okee.
Als je niks snapt van psychische aandoeningen, goed. Heel goed zelfs. Want je zou er niks van moeten snappen.
Als je niet snapt waarom sommige mensen 's ochtends niet uit hun bed kunnen komen, ook goed.
Ik hoop dat je in de ochtend uit je bed springt, klaar om de wereld aan te gaan.
Als je niet snapt hoe en waarom in de hel iemand expres een snee in zijn arm zou maken, goed.
Ik hoop dat je nooit zal voelen hoe dat voelt.
Als je niet snapt waarom een meisje zichzelf zou blijven uithongeren ook al is ze mager, goed.
Blijf alsjeblieft gezond en echt.
Als je niet snapt waarom iemand niet gewoon naar de kerk gaat of rehab of iemand die hem kan helpen, goed.
Ik hoop dat je altijd ergens naar toe kunt.
Als je niet snapt hoe iemand potjes pillen kan blijven slikken, lussen in touwen maken of op de brug blijft staan, perfect.
Ik hoop dat je je nooit zo wanhopig voelt dat je denkt dat dat de enige uitweg is.
Als je het niet snapt, goed.
Je zou het niet moeten snappen, het is ziek.

"Stop er gewoon mee," of "ach, gewoon blijven lachen, het is maar een fase," of  "Het is maar een koekje,

eet gewoon".
Het zou kunnen zijn dat je iets opvalt aan deze zinnen. Wat is dat dan? Het woordje "gewoon".
Laten we even doen dat dit over fysieke omstandigheden gaat. Zou je iemand zeggen om te stoppen met kanker? Zou je zeggen dat het maar een fase was, tegen iemand die last heeft van chronische moeheid? Zou je iemand met een allergie voor gluten of chocola dwingen om zo'n koekje te eten? Denk er eens over na.
Je kan zeggen "nee, dat is anders" maar in feite is het precies hetzelfde. Iemand met een depressie zeggen dat hij maar gewoon positief moet denken is hetzelfde als iemand met een gebroken been te zeggen om zelf maar naar het ziekenhuis te lopen. Het klopt niet. Ik kan uit ervaring zeggen dat deze uitspraken averechts werken. Natuurlijk, als je niet weet waar iemand last van heeft dan kun je er niks aan doen. Maar als je wel weet waar de ander moeite mee heeft, is het dan nog onwetendheid of gewoon straight ignorance?

Ik zeg niet dat iedereen dit doet, absoluut niet. Maar veel mensen doen snel te luchtig over psychische problemen, en dat zorgt ervoor dat de mensen die er last van hebben het voor zichzelf houden, waardoor niemand er iets van weet en waardoor het taboe dan alleen maar nog sterker wordt.

Wat ik ook de allergrootste bullshit op de wereld vind, is het vergelijken van kinderen in derde wereldlanden met de mensen in de westerse wereld. "Jij bent geen hongerig kindje in Afrika, dus jij mag geen problemen hebben". Die houding. Ik heb hier eerder een discussie over gehad met iemand, maar ik wil toch graag nog een keer mijn punt duidelijk maken: we weten hier niet beter, of slechter eigenlijk. Wat die kinderen doormaken in oorlogslanden waar hongersnood heerst, kunnen wij ons natuurlijk nooit voorstellen, maar dat is ook een heel ander probleem dan een stofje tekort komen in je hersenen waardoor je depressief wordt. Zeggen dat iemand zich niet kut mag voelen omdat iemand anders zich kutter voelt is hetzelfde als tegen iemand zeggen dat ie niet blij mag zijn omdat iemand anders blijer is.
Ik kan het op een of andere manier niet zo goed verwoorden als ik wil, maar ik hoop dat het een beetje te volgen is.

Waar het op neer komt is dat ik een beetje moe wordt van de close-minded houding tegenover psychische problemen. Ik wil gewoon graag dat het taboe van het lijden onder zo'n aandoening nog meer doorbroken wordt. Ik vind het niet gek dat mensen hun shit voor zich houden omdat ze er dan zeker van zijn dat iedereen denkt dat ze zich aanstellen. Helemaal niet zelfs, dat heb ik zelf ook gedaan.

Als je wat meer info wilt over psychische aandoeningen/stoornissen/ziekten whatever, ga dan ff naar deze site: http://www.psychischegezondheid.nl/psychowijzer

Als je geen info wilt ook goed.

Thanks voor het lezen :)

Suuz.

In de ban van Richard

OOOEEEHHH TONEEL

De Teens van Steeds Hoger Malden speelden dit weekend het toneelstuk "In de Ban van Richard", gebaseerd op Shakespeare, bewerkt door Heleen Verburg.
Natuurlijk ging ik kijken, want ik was natuurlijk superbenieuwd wat ze ervan hadden gemaakt in de tijd nadat ik weg was. (en ik had een gratis kaartje)

Het stuk gaat over een stel jongeren dat in een toneelgroep zit en repeteert voor hun toneelstuk, "Richard" van Shakespeare. Ze raken echter zo erg in hun rol, dat het toneel en de realiteit door elkaar verlopen. Heel erg verwarrend, maar gelukkig werd in de eerste scene alles uitgelegd. Deze scene stond niet origineel in het script, maar zoals de Teens vaker doen was ie zelf geschreven.

De acteurs en het plot

Richard 1, 2, 3. (Esther, Ella, Thom)
Esther en haar monoloog waren al meteen een schot in de roos. "Ik ben zo lelijk, dat de honden naar me blaffen als ik langs loop". De manier waarop Esther haar rol speelde vond ik heel erg leuk. Richard is een eikel, en dat speelde ze zo goed. Esther is sowieso fucking awesome, lees haar blog, http://notfoenny.blogspot.nl , dan snap je wel wat ik bedoel. GO ESTHER

Daarna nam Ella het van haar over. Ella speelde ook Lady Anne (ja er zitten een hele hoop dubbelrollen in dit stuk). Ella ging zingen en dat was echt superstoer. Ook zij had een monoloog, met als accessoire een sliert wc papier die uit haar rok stak. Richard had van tevoren zitten "mediteren". Ondanks dat het publiek plat lag had ze schijt (I'm so punny) en ging ze überserieus door met haar monoloog. Geweldig.

Nog wat later kwam Thom Ella aflossen. Thom had de eer om aan het einde heel hard te roepen "EEN PAARD, EEN PAARD, MIJN KONINKRIJK VOOR EEN PAARD!", de beroemdste zin van het stuk, naar zeggen van Shakespeare experts die dat blijkbaar weten. Hij begon als een lid van het "klootjesvolk" en klom op naar zijn koninklijke positie door Ella een klap op d'r kop te geven. Zo kan het dus ook. Helaas had Buckingham niet op tijd een paard kunnen regelen, Richard wilde een witte hengst maar die waren allemaal nog te moe van Sinterklaas. Vechtend tegen de spotlights zakte hij op zijn knieën, en sprak de zin uit waar we allemaal op zaten te wachten: "Een paard, een paard, mijn koninkrijk voor een paard"

Buckingham (Else)
Buckingham is het hulpje van Richard en gelooft heilig in de belofte dat hij Richard's derde huis op Ibiza krijgt als hij een paard weet te regelen. Uiteindelijk komt hij erachter dat het een loze belofte is geweest en keert de rug toe naar Richard en bouwt zijn eigen leger. Helaas hadden de paarden last van de natte bladeren op de weg. Hoe beteuterd Else stond te kijken in de uitzending van "de dingen die gebeuren". Niet te vergeten.

De koninklijke familie (Nadia, Marc, Sophie, Hugo, Shanna, Roos)
Nadia was perfect als Koningin Elizabeth. Van nature is Nadia al zorgzaam, lief en begripvol. Hierdoor speelde zij als de beste de moeder van de Prins, Hugo. De prins is erg van de sterfscenes en liet dan ook de hele tijd zien hoe hij zou sterven later in het stuk. Jammer genoeg ziet niemand het; hij wordt uit het zicht in de kast vermoord, net als Clarence (Roos), het broertje van Richard. Richard maakt koning Edward (Marc) wijs dat hij op zijn bevel is vermoord, terwijl eigenlijk de schuld is van Richard zelf, die Clarence en de koning tegen elkaar op heeft gezet. Is het nog te volgen? De koning schrikt hier zo erg van dat hij ter plekke sterft. Nouja, het had ook toeval kunnen zijn, zijn rochelende hoestje voorspelde niet veel goeds. Dankjewel Marc, voor alweer een prachtig aandeel in een van onze stukken. Margareth (Shanna), de moeder van Richard, Edward en Clarence weet als de beste dat Richard achter alle moorden zit die zijn gepleegd en vervloekt hem voortdurend. Niet in moderne taal natuurlijk. Maar op z'n 1483 achtigs. "Oh verdoemde schoot, bed van de dood, ik heb de wereld van een draak voorzien". Margareth is mede daardoor een erg moeilijke rol om te spelen maar ik vind dat Shanna dit personage perfect heeft neergezet. Aan Sophie, die kleine Elizabeth speelde, kon je zien dat ze het heel erg leuk vond om te doen. Zij gaat later met Richmond trouwen, de tegenstander van Richard.

De moordenaars van Uitzendbureau Leg 'm om (Tatum, Renee en Thom)
Deze drie waren erg belangrijk voor dit stuk. Basically gaat het natuurlijk over een seriemoordenaar die koning wil worden. Met de plastic mesjes in de aanslag stonden zij voortdurend aan Richard's zijde. Ze waren een leuk trio. Renee kende ik nog niet, maar ik vond haar heel goed en overtuigend spelen. Ik word daar altijd blij van :). Ohja, soms waren zij het klootjesvolk.

De handlangers (Noor, Roos en Esther)
"Wie van me houdt, volg me!" aldus Richard 3. En zo doen ze dat. Hastings (Noor), de beste vriend van Richard, Stanley, gespeeld door Roos die ook de 15 minutes of fame van Clarence op zich mocht nemen, ziet het eigenlijk niet zitten maar blijft Richard toch maar volgen, voordat zijn hoofd er ook wordt afgehakt met een plastic mesje. Esther speelde dit keer Catesby, de andere handlanger van Richard. Ik vond het heel knap hoe haar spel zo verschilde van de manier waarop de Richard neerzette.

Richmond (Hugo)
Klein rolletje. Hugo speelde ook de Prins, maar die werd vermoord in de kast. Kleine Elizabeth komt hem wel vaak even opzoeken om te kletsen. Ze vertelt dat ze met Richmond gaat trouwen. De prins vraagt wie dat is en zij zegt dat ze het niet weet. Ze vraagt of hij die rol misschien wil spelen, aangezien hij toch dood is. Hij zegt dat hij het alleen doet als Richmond dood gaat. Maar Richmond gaat niet dood. Gefrustreerd laat de prins merken dat Elizabeth dan pech heeft gehad. Uiteindelijk doet hij het toch.

De verteller (Jolande)
Jolande, ook de regisseuse van dit stuk, speelde de verteller. Die had een belangrijke rol in het verhaal, ze hield namelijk de tel bij van de hoeveelheid lijken. Zij moest ook de dramadocent voorstellen. Uiteindelijk wordt ze "vermoord" omdat iedereen gestoord van d'r wordt. Op zich best begrijpelijk. Complimenten voor Jolande, die deze twee taken op zich heeft genomen.

Kortom, deze groep is een groot applaus waardig. Ik vond het echt heel erg leuk om naar te kijken, niet alleen omdat het mijn vrienden waren die het speelden, maar ook omdat het verhaal goed in elkaar zat en er veel beweging en een goede dosis humor in zat. Het maakt me trots om een lid te zijn geweest van deze vereniging, en daarom hoop ik dat ze nog lang door kunnen spelen! (Een donatie voor de vereniging zou daarom erg fijn zijn, in verband met de bezuinigingen op cultuur. Stom. Als je donateur wilt worden, klik dan alsjeblieft HIER.)

Natuurlijk staan de Teens volgend jaar weer op de planken met een nieuw stuk. Welk stuk dat zal zijn is natuurlijk nog niet bekend, maar op de hoogte blijven kan natuurlijk via www.steedshogermalden.nl

Byes!
Suze